|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
۹/۰۴/۱۳۹۲
کتابهای بهائی
پنج سال بیدادگری
شش تن از هفت مدیر بهائی در ۲۴ اردیبهشت ۱۳۸۷ (۱۴ مه
۲۰۰۸) طیّ مجموعهای از یورشهای بامدادی در تهران دستگیر شدند. هفتمین نفر
دو ماه پیش از آن در ۱۵ اسفند ۱۳۸۶ (۵ مارس ۲۰۰۸) بازداشت شده بود.
این هفت نفر به اسامی فریبا کمال آبادی، جمال الدین
خانجانی، عفیف نعیمی، سعید رضائی، مهوش ثابت، بهروز توکلی و وحید تیزفهم –
از زمان دستگیریشان با یک روند قضائی به کلی ناقص که الزامات بینالمللی
حقوق بشر و حمایتهای حقوقی را کاملاً نادیده میگیرد، مواجه بودهاند.
در اوّلین سال بازداشت، اتهامات وارده به ایشان اعلام
نشد و تقریباً دسترسی به هیچ وکیلی نداشتند. محاکمۀ آنها که طی یک دورۀ
چند ماهه در سالهای ۱۳۸۹ و ۱۳۹۰ (۲۰۱۰) انجام شد و در مجموع فقط شش روز
طول کشید، به شکلی غیر قانونی به صورت غیرعلنی و بر اساس شواهدی که وجود
خارجی نداشتند برگزار شد و حاکی از نهایت تعصب دادستانها و قاضیان بود.
مهناز پراکند، یکی از وکلای این هفت زندانی گفت:
«کیفرخواست صادره علیه موکلان ما… بیشتر به یک بیانیه سیاسی شبیه بود تا یک
کیفرخواست حقوقی. یک متن ۵۰ صفحهای… کیفرخواستی سراسر توهین و تحقیر در
حق بهاییان ایران و به ویژه موکلین ما. متنی بسیار کلی و فاقد هرگونه دلیل
اثباتی».
در حال حاضر این هفت نفر در دو زندان از بدنامترین
زندانهای ایران شرایط سختی را تحمل میکنند. پنج مرد در زندان گوهر دشت
کرج، که به شلوغی بیش از حد، نبود بهداشت و محیط خطرناکش مشهور است، زندانی
هستند. دو زن هم چنان در زندان بدنام اوین تهران نگهداری میشوند.
در اسفند ماه ۱۳۹۱(مارس ۲۰۱۳)، بازرس ویژه سازمان
ملل در مورد حقوق بشر در ایران با ذکر اینکه بهائیان ایران «به طور
سیستماتیک از طیف وسیعی از حقوق اجتماعی و اقتصادی محروم هستند» خواستار
آزادی فوری این هفت نفر گردید.
این وب سایت قصد دارد مردم خیرخواه سراسر جهان را
ترغیب نماید تا در حمایت از این فراخوان، صدای خود را بلند نموده، از دولت
ایران بخواهند به تعهدات بینالمللی خود پایبند باشد و همچنین خواستار
آزادی فوری این هفت نفر- و بیش از صد تن از هم مسلکان آنها و تعداد بی
شماری از دیگر زندانیان عقیدتی – شده و اقدامات دیگری را جهت پایان دادن به
آزار و اذیت مذهبی در ایران اتخاذ نمایند.
از سال ۱۳۵۷ (۱۹۷۹) تاکنون، بیش از ۲۰۰ بهائی اعدام
گردیده، صدها تن دیگر زندانی و شکنجه شدهاند، دهها هزار نفر از حق
اشتغال، تحصیل، آزادی عبادت و سایر حقوق محروم گشتهاند- همۀ این آزارها
صرفاً به این علت صورت گرفته که مذهب آنها «فرقۀ ضاله» معرفی گردیده است.
این آزار و اذیت در سالهای اخیر شدت بی سابقهای
گرفته است. از سال (۲۰۰۵) تا کنون، بیش از ۶۶۰ بهائی دستگیر شدهاند و تا
ماه فروردین 1392 (مارس ۲۰۱۳)، حد اقل ۱۱۵ بهائی، از جمله این هفت نفر به
نا حق زندانی بودهاند.
افزایش بازداشتها با موج فزایندهای از خشونت علیه
بهائیان همراه بوده است که با حوادثی نظیر حملات آتش افروزی، شعار نویسی
های ضد بهائی، سخنرانیهای نفرت برانگیز، هتک حرمت به گورستانهای بهائی و
ضرب و شتم کودکان دبستانی مشخص میگردد.
آزار و اذیت بهائیان ایران از گهواره تا گور ادامه
دارد. نوزادان بهائی همراه با مادران خود زندانی میشوند. کودکان بهائی در
مدارس ابتدائی و متوسطه، مکرراً توسط معلمین مورد آزار و اذیت و توهین قرار
میگیرند. جوانان از حق دسترسی به آموزش عالی محرومند. بزرگسالان از
داشتن مشاغل دولتی منع شدهاند و عملاً در سایر بخشهای اقتصادی مورد تبعیض
قرار میگیرند. ازدواج بهائیان به رسمیت شناخته نمیشود و افراد مسن از
دریافت حقوق بازنشستگی ممنوعند. این تبعیض همه جانبه و تمام عیار حتی پس از
مرگ هم ادامه دارد: بهائیان از حق کفن و دفن مناسب محرومند و آتش افروزی و
تخریب گورستانهای بهائی که پیگرد قانونی نمیشوند، آزار و اذیت بهائیان
را تا فراتر از مرگ ادامه میدهد.۷/۱۲/۱۳۹۲
رئیس جمهور جدید جمهوری اسلامی
سلام دوستان روی کار امدن رئیس جمهور جدید
جمهوری اسلامی از نمونه داستانهای است که همیشه در جمهوری اسلامی تکرار میشود و ما
را به خواب میبرد عده ی به ظاهر روشن فکر چند وقتی است احساس شادی و سبک بالی
زیادی میکنند و در همه جا از رسانهای فارسی زبان گرفته تا انگلیسی زبان
عربی...درحال ژست گرفتن هستند که رئیس جمهور جدید ایران صلح طلب و اعتدال گراست
وما همچنان چیزی حس نمیکنیم.
ولی چیزی که ما میبینیم بیشتر از یک فریب نیست
واین در حالی است که همه نگاها حول محور انرژی هسته ای میچرخد واین به ظاهر روشن
فکران کوچکترن اشاره ای به وضعیت حقوق بشر وحقوق ملت نمیکنند در بین کشورهای خارجی
هم همین ضعف وجود دارد ولی به هر حال انها به دنبال منافع ملی خود هستند ولی ما به
دنبال چه هستیم؟ که برای روی کار امدن این جانی کهنه کار جشن بگیریم من امیدوارم
که وضعیت مردم ایران بهتر بشود ولی به نظرم تا زمانی که این رژیم وجود دارد بهبودی
در زندگی ایرانیان نخواهیم دید .
ابراز نگرانی سازمان بین المللی کار از سرکوب اقتصادی بهائیان در ایران
ژنو – سازمان بین المللی کار (ILO) از ادامۀ تبعیض اقتصادی و آموزشی علیه بهائیان در ایران ابراز «نگرانی عمیق» کرده است.
در اين مورد یک کمیتۀ سازمان کار، که مسئولیت نظارت بر تأمین حق عدم تبعیض در استخدام و اشتغال در سطح جهان را بر عهده دارد، گفت مورد بهائیان ایران به خاطر «تبعیض روشمند» از سوی حکومت «به طور ویژه ای جدّی» باقی مانده است.
دیان علائی، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل متحد در ژنو، گفت: «سازمان بین المللی کار هیئتی سه جانبه است که نمایندگانی از حکومت ها، کارگران و کارفرمایان سراسر دنیا در آن عضویت دارند. به همين خاطر گزارش کمیته که در تیر ماه (اواخر ژوئن) منتشر شد، اهمیت ویژه ای دارد، زیرا نمایان گر نظر نه تنها حکومت ها، بلکه کارگران و کارفرمایان است. این که سازمان کار به موج ابراز نگرانی بین المللی از ادامۀ تبعیض علیه بهائیان ایران در محل کار و آموزش پیوسته، نشانۀ مهمی در برداشت جهانی از اين مسأله است.»
خانم علائی گفت: «در حقیقت، ایران نه تنها از پیشرفت در رفع تبعیض باز مانده، بلکه وضعیت بدتر شده است. از دی ماه گذشته (ژانویۀ امسال)، تعداد مغازه¬های تعطیل یا لغو جواز شدۀ متعلق به بهائیان افزایش چشم گیری داشته است.»
خانم علائی گفت برای مثال در اواخر سال گذشته، حدود ۳۲ مغازه متعلق به بهائیان در همدان تعطیل شد و در اسفند ماه گذشته (اواخر فوریه) همۀ مغازه داران آن شهر، به استثنای دو مورد، از سوی مقامات برای بازجوئی احضار شدند. بعداً مغازه های بسیاری از آنها تعطیل شد.
خانم علائی گفت: «یک مغازۀ بهائی در همدان، به خاطر آن که گرداننده اش از باز کردن مغازه در روزهای مقدس بهائی سر باز زد، تعطیل شد. وقتی او شروع به فروختن کالا از وانت خود کرد، وانت را هم توقیف کردند. محل سکونت او نیز مورد یورش قرار گرفت و حساب بانکی اش بسته شد. انواع تبعیضها از اين نوع علیه بهائیان در سراسر ایران رخ می-دهد.»
خانم علائی گفت تبعیض در آموزش عالی نیز علیه بهائیان ایران ادامه دارد و اشاره کرد که این تبعیض به مدارس فنی و حرفه ای نیز که در حوزۀ نظارت سازمان کار قرار می گیرند، تعمیم يافته است.
خانم علائی با اشاره به یادداشتی محرمانه که حکومت در سال ۱۳۸۵ (۲۰۰۶) صادر کرده بود، گفت: «تعدادی از مدارس فنی و حرفه ای در میان ۸۱ دانشگاه ایرانی قرار داشتند که در سال ۱۳۸۵ (۲۰۰۶) به طور ویژه به آنها دستور داده شد هر دانشجویی را که بهائی بودنش آشکار شود اخراج کنند.»
کمیتۀ سازمان بین المللی کار در نتيجهگيری اين گزارش از «حکومت» ایران خواسته است «برای مبارزه با تبعیض علیه اقلیت های قومی و اقلیت های دینی غیررسمی به ویژه بهائیان اقدام قاطع به عمل آورد.»
در اين گزارش از نمایندگان کارگران، کارفرمایان و حکومت ها نیز در زمینۀ وضعیت ایران نقل قول هائی شده است. اينگونه نظرها بدون نام ذکر شده تا استقلال کمیته در برابر اعمال فشار از سوی حکومت ها تضمین شود.»
در گزارش آمده: «اعضای کارگری بیان داشتند که با وجود بررسی های متعدد این پرونده، هیچ پیشرفت واقعی در اجرای میثاق انجام نشده است. ناتوانی حکومت از لغو حتی آشکار ترین قوانین و مقررات تبعیض آمیز عمیقاً تأسف برانگیز است.»
بنا بر این گزارش، اعضای کارگری هم چنین پیشنهاد کردند که هر چه زودتر یک مأمور عالی رتبه برای بازدید از کشور، با هدف حقیقت یابی و وضع یک برنامۀ اقدام زمان بندی شده برای تضمین پای بندی به میثاق، فرستاده شود.
اعضای کارفرما نیز خواستار آن شدند که «حکومت گام های روشنی در جهت تضمین حمایت فراگیر علیه تبعیض مستقیم و غیرمستقیم در همۀ عناوین برشمرده شده در میثاق بردارد.»
از چندین حکومت، از جمله اتحادیۀ اروپا و کانادا، نیز در گزارش نقل قول شده است.
برای مثال نمایندۀ دولت کانادا گفت اقلیت های دینی با تبعیض دائمی و فراگیر روبرو هستند.
بنا به این گزارش، نمایندۀ دولتی کانادا در سازمان گفت: «پیروان آئین بهائی در دسترسی به آموزش، دانشگاه و اشتغال در بخش دولتی مورد تبعیض هستند؛ آنها از مالکیت، استخدام و آموزش محروم
شده اند. این که حکومت عليرغم تقاضاهای مکرر کمیته برای ایجاد تغییر، هم چنان از رعایت وظایفی که به موجب میثاق دارد بازمانده، حاکی از عدم جدیت و حسن نیت است.
در اين مورد یک کمیتۀ سازمان کار، که مسئولیت نظارت بر تأمین حق عدم تبعیض در استخدام و اشتغال در سطح جهان را بر عهده دارد، گفت مورد بهائیان ایران به خاطر «تبعیض روشمند» از سوی حکومت «به طور ویژه ای جدّی» باقی مانده است.
دیان علائی، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل متحد در ژنو، گفت: «سازمان بین المللی کار هیئتی سه جانبه است که نمایندگانی از حکومت ها، کارگران و کارفرمایان سراسر دنیا در آن عضویت دارند. به همين خاطر گزارش کمیته که در تیر ماه (اواخر ژوئن) منتشر شد، اهمیت ویژه ای دارد، زیرا نمایان گر نظر نه تنها حکومت ها، بلکه کارگران و کارفرمایان است. این که سازمان کار به موج ابراز نگرانی بین المللی از ادامۀ تبعیض علیه بهائیان ایران در محل کار و آموزش پیوسته، نشانۀ مهمی در برداشت جهانی از اين مسأله است.»
خانم علائی گفت: «در حقیقت، ایران نه تنها از پیشرفت در رفع تبعیض باز مانده، بلکه وضعیت بدتر شده است. از دی ماه گذشته (ژانویۀ امسال)، تعداد مغازه¬های تعطیل یا لغو جواز شدۀ متعلق به بهائیان افزایش چشم گیری داشته است.»
خانم علائی گفت برای مثال در اواخر سال گذشته، حدود ۳۲ مغازه متعلق به بهائیان در همدان تعطیل شد و در اسفند ماه گذشته (اواخر فوریه) همۀ مغازه داران آن شهر، به استثنای دو مورد، از سوی مقامات برای بازجوئی احضار شدند. بعداً مغازه های بسیاری از آنها تعطیل شد.
خانم علائی گفت: «یک مغازۀ بهائی در همدان، به خاطر آن که گرداننده اش از باز کردن مغازه در روزهای مقدس بهائی سر باز زد، تعطیل شد. وقتی او شروع به فروختن کالا از وانت خود کرد، وانت را هم توقیف کردند. محل سکونت او نیز مورد یورش قرار گرفت و حساب بانکی اش بسته شد. انواع تبعیضها از اين نوع علیه بهائیان در سراسر ایران رخ می-دهد.»
خانم علائی گفت تبعیض در آموزش عالی نیز علیه بهائیان ایران ادامه دارد و اشاره کرد که این تبعیض به مدارس فنی و حرفه ای نیز که در حوزۀ نظارت سازمان کار قرار می گیرند، تعمیم يافته است.
خانم علائی با اشاره به یادداشتی محرمانه که حکومت در سال ۱۳۸۵ (۲۰۰۶) صادر کرده بود، گفت: «تعدادی از مدارس فنی و حرفه ای در میان ۸۱ دانشگاه ایرانی قرار داشتند که در سال ۱۳۸۵ (۲۰۰۶) به طور ویژه به آنها دستور داده شد هر دانشجویی را که بهائی بودنش آشکار شود اخراج کنند.»
کمیتۀ سازمان بین المللی کار در نتيجهگيری اين گزارش از «حکومت» ایران خواسته است «برای مبارزه با تبعیض علیه اقلیت های قومی و اقلیت های دینی غیررسمی به ویژه بهائیان اقدام قاطع به عمل آورد.»
در اين گزارش از نمایندگان کارگران، کارفرمایان و حکومت ها نیز در زمینۀ وضعیت ایران نقل قول هائی شده است. اينگونه نظرها بدون نام ذکر شده تا استقلال کمیته در برابر اعمال فشار از سوی حکومت ها تضمین شود.»
در گزارش آمده: «اعضای کارگری بیان داشتند که با وجود بررسی های متعدد این پرونده، هیچ پیشرفت واقعی در اجرای میثاق انجام نشده است. ناتوانی حکومت از لغو حتی آشکار ترین قوانین و مقررات تبعیض آمیز عمیقاً تأسف برانگیز است.»
بنا بر این گزارش، اعضای کارگری هم چنین پیشنهاد کردند که هر چه زودتر یک مأمور عالی رتبه برای بازدید از کشور، با هدف حقیقت یابی و وضع یک برنامۀ اقدام زمان بندی شده برای تضمین پای بندی به میثاق، فرستاده شود.
اعضای کارفرما نیز خواستار آن شدند که «حکومت گام های روشنی در جهت تضمین حمایت فراگیر علیه تبعیض مستقیم و غیرمستقیم در همۀ عناوین برشمرده شده در میثاق بردارد.»
از چندین حکومت، از جمله اتحادیۀ اروپا و کانادا، نیز در گزارش نقل قول شده است.
برای مثال نمایندۀ دولت کانادا گفت اقلیت های دینی با تبعیض دائمی و فراگیر روبرو هستند.
بنا به این گزارش، نمایندۀ دولتی کانادا در سازمان گفت: «پیروان آئین بهائی در دسترسی به آموزش، دانشگاه و اشتغال در بخش دولتی مورد تبعیض هستند؛ آنها از مالکیت، استخدام و آموزش محروم
شده اند. این که حکومت عليرغم تقاضاهای مکرر کمیته برای ایجاد تغییر، هم چنان از رعایت وظایفی که به موجب میثاق دارد بازمانده، حاکی از عدم جدیت و حسن نیت است.
۶/۰۸/۱۳۹۲
ترور عطاءالله رضوانی
جامعه بهائی همیشه در طول این سی و چند سال مورد ظلم ستم وحشتناکی بوده ولی شاید یک چرای؟ بزرگ در ذهن من و شما بدون جواب بماند. چرا ایینی که صلح وهمزیستی مسالمت امیزاز انسانها پایه ی فکری اش است و به وحدت همه ادیان الهی اعتقاد دارد باید زیر چنین فشارهای بی رحمانه باشد.
پسرخاله عطاءالله رضوانی، شهروند بهایی کشتهشده به دویچهوله میگوید او
بسیار محبوب بود و مردم بندرعباس از مسلمان و غیرمسلمان با او رابطه خوبی
داشتند. به گفته وی این مسئله باعث حساس شدن وزارت اطلاعات روی این فرد شده
بود.
عطاءالله رضوانی، بهایی ۵۴ ساله، پدر دو فرزند ۲۰ و ۱۵ ساله، صاحب یک شرکت
خصوصی فروش پمپ آب، شنبه شب، دوم شهریور (۲۴ اوت) در شهر بندرعباس به قتل
رسید.آقای رضوانی به عادت معمول، شنبه شب برای سر زدن به منزل یکی از دوستانش که در خارج کشور است به خانه او میرود و با کارگر او صحبت میکند. زمانی که آقای رضوانی در آن محل بوده، شخصی با تلفن همراهش تماس میگیرد و مدتی طولانی با او حرف میزند. عطاالله رضوانی پس از این مکالمه تلفنی و بعد از ترک محل کشته میشود.
او که در اوایل انقلاب دانشجوی رشته مهندسی مکانیک در دانشگاه علم و صنعت بود، پس از انقلاب فرهنگی به دلیل بهایی بودن از دانشگاه اخراج شد و دیگر هرگز به او اجازه اتمام تحصیلاتش داده نشد.
پسرخاله او "نوید اقدسی" درباره شخصیت آقای رضوانی به دویچهوله میگوید: «بدون هیچ پیشداوری شریف بودنشان و محبوببودنشان هم در بین بهاییهای شهر بندرعباس و هم در بین غیربهاییهای این شهر زبانزد بود. یعنی اصلاً مسلمان، سنی، شیعه، فرقی نمیکند. ایشان با همه رفتار بسیار دوستانه و محبتآمیز داشت و بسیارهم سرشناس بود. کارهای بهاییهای بندرعباس خیلی به ایشان ارجاع میشده، به صورت خودجوش. یعنی فرضاً یک بهایی کاری داشته، مثلاً مشکل مالی یا مشکل خانوادگی داشته، ایشان کارهایش را رفع و رجوع میکرد».
http://dw.de/p/19XEl
۵/۱۲/۱۳۹۲
اثار معماری بهائیان
مشرق الاذکار(معبد لوتوس) بهائیان در شهر دهلینو پایتخت هندوستان
نکته جالب این است که اکثر بازدیدکنندگان از این معبد اروپایی هستند و جالبتر اینکه از همه ادیان میتوانند به این محل ورود و به دعا بپردازند واین همان حیلت بهاییت برای تجمیع ادیان مختلف و جذب است زیرا تاریخ روایت خوبی از قتل عام ابرقو توسط شوقی افندی از بزرگان بهایی را به خاطر سپرده است.
معمار معبد لوتوس و بیتالعدل اعظم در سرزمینهای اشغالی دو بهایی ایرانی هستند که البته آثار طراحی آنها در برخی ابنیه مربوط به پیش از انقلاب وجود دارد

گستردگی ایین بهائیت در جهان
من امروز از گستردگی ایین بهائیت در جهان میگویم.
جامعه بهائی مرکب از اعضائی از سراسر جهان است که حال بر بيش از ۵ ميليون بالغند. نمايندگان بيش از ۲۱۱۲ از قبائل و نژادهای جهان را در ۱۱۶ هزار مرکز در سراسر دنيا در جامعه بينالمللی بهائی وارد شدهاند. در ۱۸۸ کشور مستقلّ و ۴۵ نقاط مهمّ تابعه يا ايالت ماوراء درياها سکونت دارند. جامعهای که روزگاری بعضی از مردم ناشناس و حقير ميشمردند حال مثلاً در دائرة المعارف بريتانيکا آنرا دينی مستقلّ ميشمارد که از حيث انتشار در جهان بعد از مسيحيّت به رتبه اوّل رسيده است. اعضاء اين جامعه از تمام مرزهای نژادی و طبقاتی گذشته و توسّط هيئتهای انتخابی از سطح محلّی و ملّی بنام محافل روحانی، به اداره امور خويش مشغولند.
شهر حيفا در کشور اسرائيل مرکز جهانی جامعه بهائی و مقرّ بالاترين شورای اداره جهانی بهائی بنام بيت العدل اعظم است. شايد جامعه جهانی بهائی متنوعترين و گستردهترين جامعه در کره زمين باشد و از سازمانهای نادر متّحد جهان است که وحدت و اتّفاقش زبانزد همه است که سبب آنرا امتياز جامعه بهائی میشناسند.
بهائيان از تمام اديان عالم به آئين نوين گرويدهاند. بودائی بوده اند، مسيحی، هندو، از مذهب چى، يهودی، مسلمان، سيک و زردشتی و بتپرست حتّی بیدين بودهاند. امّا امروز همه آنان آثار مشترک مقدّس دين جديد خويش را مطالعه ميکنند و همه احکام وحدتانگيز دينشان را اجراء ميکند و همه برای کسب هدايت به يک سازمان اداری جهانی ناظرند. احساس اتّحاد و اتّفاقشان از اينکه فقط ايمانی مشترک داشته باشند بالاتر است زيرا همه متعهداند که در برنامهای برای ترقّی اخلاقی و روحانی و علمی که باعث عالیترين آرمانهای تمدّن است شرکت جويند.
ترويج تساوی زن و مرد يکی از اهداف اصلی آنان است. پايان بخشيدن به جنگ و جدال نژادی و قومی عدالت اجتماعی برای همه ازجمله اعتقاداتشان است. جامعه بهائی از هر نوع خرافاتی مبری است، تأکيدش بر اهميّت جستجو و تحرّی حقيقت برای کشف حقائق روحانی و علمی است و مرام پيروانش آن است که به عاليترين موازين اخلاقی نائل گردند. صلح جهانی و تشکيل يک جامعه جهانی مشترک المنافع همواره نظرگاه ممتاز آنان است.
اشتراک در:
نظرات (Atom)

